Tuesday, December 31, 2013

ஹோண்டாவோட பிரம்மாண்டமான வளர்ச்சி - அயராத தன்னம்பிக்கை, உழைப்பு, பாஸிடிவ் திங்கிங்

ஸோய்சிரோ ஹோண்டா (Soichiro Honda)

1906 நவம்பர் 17ல் ஜப்பானில் சைக்கிள் ரிப்பேர் செய்யும் தந்தைக்கும், நெசவாளியான தாய்க்கும் பிறந்த சோய்சிரோ ஹோண்டோவின் இளமைப் பருவத்தில் குறிப்பிடும்படி ஒன்றுமில்லீங்க. இளைஞன் ஹோண்டா வசதிக்குறைவாக இருந்தாலும் என்னைப் போல மிகத் திறமைசாலியாக இருந்தாருங்கோ. (ஹி... ஹி...) தன் 15வது வயதிலேயே படிப்பை நிறுத்திட்டு... (அவரா எங்க நிறுத்தினாரு? அது மண்டைல ஏறாததால விட்டுட்டாரு) வேலை தேடி டோக்கியோ வந்தாரு.

ஒரு காரேஜில் மெக்கானிக்காகச் சேர்ந்து தொழில் கத்துக்கிட்டாரு. காங்கிரசும் கோ்ஷ்டிப் பூசலும் மாதிரி எதையும் ஆராய்ஞ்சு பாக்கறது அவரோட இணைஞ்ச தனிக்குணம். மோட்டார் பைக்குகளை அக்கக்கா பிரிச்சு மறுபடி சேர்க்கற அளவுக்கு தொழில் கத்துக்கிட்டாரு. அங்க ஆறு வருஷம் வேலை பாத்தாரு. அப்புறமென்ன...  தனிக்கட்சி ஆரம்பிக்க... ச்சே... தனியா ஆட்டோமோபைல் ஆரம்பிக்கணும்னு அங்கருந்து விலகினாரு. ஆறு வருஷம் கழிச்சு தன் 22வது வயதில் 1928-ம் ஆண்டு தனியாக ஆட்டோமொபைல் காரேஜ் வைத்து நடத்த ஆரம்பிச்சுட்டாரு.

ஹோண்டா தனக்கிருந்த ஆராய்ச்சி அறிவின் காரணமாக, ஒரு பிஸ்டனைக் கண்டுபிடிச்சிருந்தாருங்க. அதை கார்கள்ல பொருத்தினா வேகமாக இயங்க உதவுவதுடன், எரிபொருள் சேமிப்புக்கும் உதவுவதை டெஸ்ட் பண்ணிப் பாத்து தெரிஞ்சுக்கிட்டாரு. அதை டொயோட்டோ கம்பெனியில் வித்துரணும்னு விரும்பி அணுகினார். மிகப்பெரிய நிறுவனமான டொயோட்டோவின் இன்ஜினியர் குழுவைச் சந்தித்து தன் பிஸ்டனைப் பற்றி விளக்க முயற்சி பண்ணினாரு.

அந்த இன்ஜினியருங்க எல்லாம் இவர் சொல்றதை காது கொடுத்துக் கேக்கவே தயாராயில்லை. சிலர் விழுந்து விழுந்து சிரிச்சாங்க. சிலர் உஷாரா விழாம சேரைப் புடிச்சுக்கிட்டு உக்காந்துட்டு சிரிச்சாங்க. அப்புறம், ''போய் புள்ளைகுட்டிங்களைப் படிக்க வைய்யா...'' என்று அவரை அவமானப்படுத்தி விரட்டினாங்க.

தன் முயற்சியில சற்றும் மனம் தளராத.... விக்கிரமாதித்தனில்லை, ஹோண்டா மீண்டும் மீண்டும் டொயோட்டாவின் மீது படையெடுத்தாருங்க. ஒரு வாரமில்ல... ஒரு மாசமில்ல... ஒரு வருஷம்! கடைசில இன்ஜினியர் குழு இவர் சொல்றதுக்கு காது குடுத்தது (வேற என்னத்தப் பண்ண? இவர் தொல்லை விட்டா சரின்னுதான்...). இவர் பொறுமையா தன் பிஸ்டனோட சிறப்பம்சங்களை விளக்கி டெமோ காட்டவும் அசந்துட்டாங்க. மேலிடத்துல பேசி, அவருக்கு பிஸ்டன் தயாரிச்சுத் தர்ற கான்ட்ராக்ட் தந்தாங்க.

இங்கதாங்க ஆரம்பிக்குது ‌ஹோண்டாவின் வியக்க வைக்கும் 'விஸ்வரூப'க் கதை! பிஸ்டன்கள் தயாரிக்கறதுக்காக ஒரு ஃபாக்டரியை நிர்மாணிக்க ஆரம்பிச்சாரு ஹோண்டா. ஃபாக்டரி முக்கால்வாசி கட்டப்பட்ட நிலையில தானா இரண்டாம் உலகப் போர் ஏற்படணும்? அதுல ஜப்பான் மீது வீசப்பட்ட பல குண்டுகள்ல ஒண்ணு சரியா இவர் ஃபாக்டரி மேலயா விழுந்து வைக்கணும்? முற்றிலுமாக அழிஞ்சு போனது ஃபாக்டரி. ஹோண்டா கொஞ்சம் அப்செட்டானாருங்க...

ஆனாலும் மனம் தளராம மறுபடி பணம் திரட்டி, ஃபாக்டரியை மீண்டும் நிர்மாணிக்க ஆரம்பிச்சாரு. இந்த முறை ஃபாக்டரி முழுமையாக உருவெடுத்து, இன்னும் ரெண்டு நாள்ல உற்பத்திய ஆரம்பிச்சுடலாம்னு இருக்கற சூழ்நிலையில வந்துச்சுங்க அடுத்த சோதனை. ஜ்ப்பானுக்கு அடிக்கடி விருந்தாளியா வந்து பாடாப் படுத்தற நிலநடுக்கம் ஏற்பட, ஹோண்டாவோட ஃபாக்டரி முழுவதுமா இடிஞ்சு விழுந்துடுச்சு.

அடுத்தடுத்து இப்படி மெகா சோதனைகளை சந்திச்சிருந்தா நாமளாயிருந்தா, 'கடவுளே நீ இல்ல. ஆனா இருந்தா நல்லாயிருக்கும்'னு கடவுளைத் திட்டியிருப்போம். இல்லாட்டி, மனசு உடைஞ்சு போயி, பாருக்கோ, டாஸ்மாக்குக்கோ ஓடியிருப்போம். அங்கதான் நிக்கிறாரு ஹோண்டா. மனசைத் தேத்திக்கிட்டு, தன் நண்பர்கள், தெரிந்தவர்களிடமெல்லாமிருந்து பணம் திரட்டி, தன்கிட்ட இருந்த சொற்ப சொத்துக்களையும் வித்து மீண்டும் ஃபாக்டரியை எழுப்பினாரு. இவ்வளவுக்கப்புறம் இவரை இயற்கை சோதிக்கலை. இந்த முறை ஃபாக்டரி முழுசா தயாராச்சு.

உற்பத்தி ஆரம்பிச்சு, டொயோட்டோ கம்பெனிக்கு பிஸ்டன்கள் சப்ளை பண்ண ஆரம்பிச்சாரு. சில காலம் கழிச்சு தன் கம்பெனியை 450,000 யென்னுக்கு டொயோட்டோ நிறுவனத்து கிட்டயே வித்துட்டாருங்க. அந்தப் பணத்தை வெச்சு 1946-ல ‌'ஹோண்டா டெக்னிகல் ரிஸர்ச் இன்ஸ்டிட்யூட்'ங்கற நிறுவனத்தை ஏற்படுத்தினாரு. அதன் பின்னர் 1948ம் ஆண்டுல 'ஹோண்டா மோட்டார் கம்பெனி' தயாரிச்ச மோட்டார் பைக்குகள் விற்பனைக்கு வந்தன.

அப்புறமென்னங்க... அண்ணாமலை ரஜினி அப்படியே லிஃப்டில ஏறுற நேரத்துல வாழ்க்கைல மேல ஏறுவாரே... அதுமாதிரி தாங்க... அதுக்கப்புறம் ஹோண்டாவோட பிரம்மாண்டமான வளர்ச்சி நிறுத்த முடியாததாயிடுச்சு. ஒரு கட்டத்துல டொயோட்டோவையே மிஞ்சி கார் சந்தையில முத்திரை பதிச்சது ஹோண்டா நிறுவனம். இன்னிக்கு இன்டர்நேஷனல் மார்ககெட்டில ஹோண்டா நிறுவனத்தின் கார்களும், பைக்குகளும் என்ன மதிப்பில இருக்குங்கறது உங்களுக்கெல்லாம் நல்லாவே தெரிஞ்ச விஷயம். 

1973ம் ஆண்டு ரிடையராகும் வரை ஹோண்டா நிறுவனத்தின் பிரஸிடெண்ட்டா இருந்த அவர், அதன் பி்ன், 'சுப்ரீம் அட்வைஸர்' என்கிற உச்சப் அந்தஸ்துல ஹோண்டா நிறுவனத்துல தொடர்ந்தார். 'PEOPLE' பத்திரிகை 1980ல் அவரை '25 Most Intriguing People of the Year' என்ற பட்டியல்ல முதலிடம் அளிச்சும், 'ஜப்பானியர்களின் ஹென்றிபோர்ட்' என்று புகழ்ந்தும் கெளரவிச்சது. கல்லீரல் செயலிழந்ததன் காரணமா 5, ஆகஸ்ட்1991ல ஹோண்ட காலமானாரு.

போண்டான்னா விரும்பிச் சாப்பிடற நாம எல்லாரும் இந்த ஹோண்டா கிட்ட இருந்து அயராத தன்னம்பிக்கையையும், உழைப்பையும், பாஸிடிவ் திங்கிங்கையும் கைப்பற்றிக்கணும்ங்கறது என்னோட விருப்பம்! நீங்க என்ன நினைக்கறீங்க...?

Realize How Luck You Are

Realize How Luck You Are

 

I am sharing this wonderful experience I recently had in Singapore.


I was invited to one Friday evening event by one of MNC Vendor organization who had organized the event to raise funds for the visually handicapped people in a center for blind people.

As usual, since it was a Friday evening, I first thought to skip the event considering it could be a bit boring and rather spend the evening relaxing by some other means.

But being alone and sometimes finding it difficult to kill time, I thought to accept the invitation and registered online for booking. Moreover it was free, which was another motivation to go to the event. I was looking at the event to pass some time, meet few people and nothing else.

When I went there, there were approx. 40 people from various industries invited for that event. I found some Indians and naturally talked to them about how life is in Singapore etc etc. Initially we were shown a video about the visually handicapped center. What are their activities, how are they helping blind people in Singapore to live more fulfilling life, etc . It was a short 15 minute video and quite inspiring that how people from different walks of life spend time in helping these blind people without expecting anything in return. They shared the satisfaction and fulfillment they get by helping them.

After the video, we all were gathered in a hall and were briefed about next event. The theme of the next event was "Dining in the Dark". And this is the event which turned out to be inspiring and worth sharing.

What is meant was that we all 40+ people were going to have Dinner in a pitch Dark room !!!! The next 2 hours were completely planned, organized , directed and executed by three blind youths. One was a girl ( Leader ) and other two boys were assistant to her forming a team of three blind volunteers.

The blind leader first gave us tips for dining ( These were ACTUAL STANDARDS THE BLIND PEOPLE FOLLOW IN ORDER TO MAKE THEIR LIFE EASIER )

1. When you sit at your table the things will be placed as follows : At 3 'o clock of your dish : You will find a spoon. At 9 o clock : Fork, at 12 o' clock : spoon.  And  2 o' clock : Empty Glass. Dish at the center with Paper napkin tucked at 6 o clock.

2. There will be two large Jugs circulated to you. The Jug with plain walls will have water and the Jug with curved wall will have orange juice.

3. When you get your Jug based on your choice you have to pour it in your glass. You have to dip your forefinger in the glass so that when you fill it and the liquid touches your finger, you have to stop pouring.

She asked whether everyone has understood. All said 'yes' but everyone was confused and trying to remember what she said and confirming with each other. Next 1 1/2 hours we spent were full of fun and learning. In completely pitch dark room where we could not see ANYTHING we were enjoying various delicious food without seeing it.

We all 40 people were taken in groups in the dark hall. Each one was directed by blind person till he/she sits on a chair (We were finding it awkward because actually we are supposed to guide blind people to their destination and help them )

We were served full five course dinner by this team of three blind people- Welcome drinks, appetizers, starters , main course and desserts. The amazing thing was that the team of three blind people were serving exactly vegetarian dishes to vegetarian people who were sitting randomly in the room!!!

While registering online we were asked question to choose from "Vegetarian" or "Non vegetarian". I obviously chose Vegetarian , being one. We were so nicely hosted that we did not had to wait in between serves. As we were ending finishing one dish, we were served with next without any delays.

After approx. one and half hour of dining in the dark , the leader asked whether everyone has finished eating. After confirmation she switched on the lights of the dining room. We left the Dining room with tears in our eyes.

We realized how lucky we are and how we have been gifted with beautiful eyes to see the beautiful world. We realized how difficult lives of blind people are (and other handicapped) without being able to see. We realized how uncomfortable we were for just two hours without being able to see anything and how they must be living their lives. We realized how unfortunate we are , that we do not value such simple things in life we have and cry (sometime louder, sometime within ourselves) and run after what we don't have ....... for whole of our lives without having time to adore for the things we have.

Be cheerful. Adore whatever you have in life. You may try for whatever you don't have but never feel sad about it.

You need to experience it, something like I had experienced, to believe this philosophy of life.

 

Monday, December 30, 2013

How corrupt politics prevent real cancer cures from reaching the public

​Thirty-one years ago, a man wrote a book exposing the politics involved in cancer therapy. It painted a picture of a world in which an effective control for cancer existed but was outlawed because it couldn't line the pockets of the powerful pharmaceutical industry. In 31 years, little has changed.

G. Edward Griffin's 1974 book World Without Cancer is as poignant today as the day it was written, and in some circles, just as controversial. That's because Griffin tells the story of a powerful substance that, despite its potential to aid in the fight against cancer, few cancer sufferers will ever know about, and that their doctors certainly will not offer them. That substance is vitamin B-17, also called Laetrile, and it is a naturally-occurring substance that has been banned for use in the control of cancer in the United States.

Griffin was first introduced to the subject of vitamin therapy for cancer control while on a fishing trip with San Francisco physician John Richardson, he said in a telephone interview. Dr. Richardson told Griffin he had seen great success in treating his cancer patients with vitamin B-17, but he faced opposition from local medical authorities who, when they caught wind of what he was doing, balked at the fact he was using a treatment that was not FDA-approved. In an effort to protect his right to administer a therapy he had seen work on so many patients, Dr. Richardson turned to Griffin for help in advancing his cause, and thus was the beginning of World Without Cancer.

Griffin, who knew nothing of the science of cancer when he began his project, soon learned plenty. His research led him to the conclusion that naturally-occurring Laetrile is indeed an effective treatment for cancer. In fact, from the time he started his research to today, Griffin says he has seen literally thousands of people benefit from treatment with Laetrile. He also learned that cancer is a disease linked directly to a deficiency of vitamin B-17, which is found in high amounts in apricot kernels. However, perhaps the most important and most troubling thing he learned was that Laetrile and its health potential were being kept out of doctors' hands for political – not scientific – reasons.

According to Griffin, the 1953 California Report continues to be the basis of most scientific or legal opposition to vitamin B-17 today. The report, written by Dr. Henry Garland and Dr. E. M. McDonald of the California Medical Association's Cancer Advisory Commission, claims there is no proof Laetrile is an effective control for cancer. (It should be noted that these two particular doctors were at the time also insisting there was no link between smoking and lung cancer.)

However, Griffin writes in World Without Cancer that Garland and McDonald actually falsified information from Laetrile experiments cited in the California Report. In fact, 10 years after the report was published, original documents surfaced that proved information had been falsified. Although the report was subsequently updated, additional problems – such as insufficient vitamin dosages used in the experiments – persisted, and the conclusions of the original California Report remained embedded in the literature and minds of many.

Additional studies conducted by well-known groups like the Sloane-Kettering Institute have proven the effectiveness of Laetrile, according to Griffin. However, those study results have not been publicized.

"When you dig into the facts, and you read the reports by the people themselves inside those institutions, you find out they found in their testing that Laetrile was highly effective, but they received directives from the top to suppress that information," Griffin said.

So why would the "powers-that-be" work so hard to suppress information that could benefit thousands of people dying of cancer? "They do that because they're trying to make a buck, and something that is found in nature, like Laetrile, cannot be patented," says Griffin. But the story doesn't stop there.

The Hitler / Pharma connection

World Without Cancer is divided into two parts, and in the second half of the book, Griffin goes on to reveal some disturbing information about an international drug cartel that came into being in the years before World War II that he says played a significant role in shaping the field of medicine in this country. This powerful cartel was created, Griffin argues, when I.G. Farben, a German-based chemical company and financial backer of Adolf Hitler, joined together with Standard Oil of New Jersey, founded by American business tycoon John D. Rockefeller, in an agreement not to compete. The partnership was largely concealed, since neither company wanted their countries to know about the relationship in the event of an inevitable second world war. In a lecture, Griffin once referred to the Farben-Rockefeller merger as "the largest and most powerful cartel the world has ever known, even though most people have never heard about it."

And so the extremely influential Rockefeller came to be interlocked with the drug industry, and under the guise of philanthropy, began donating large sums of money to America's faltering medical schools. Of course, the catch was that such schools were told the money had to be used for drug research, which would create a great profit for Rockefeller interests. In their time of need, medical schools readily complied. "When they accepted the money, they had to follow the dollar, and they designed their curricula so it favors pharmacy (and) pharmaceutical drugs," says Griffin.

This effectively gave birth to the conventional medical care system we know today, which is based almost entirely on prescription drugs and knows little to nothing about basic nutrition. "The medical schools of the United States now teach the students everything there is to know about their product, which is drugs," Griffin says, "And so [doctors] come out as highly trained drug salesmen, and they don't even know it!"

Even doctors are kept in the dark about B-17

It's no wonder then that natural treatments like vitamin B-17 remain banned or widely unknown in the United States; there is a long line of profit and power ensuring they stay that way. That's why doctors will not offer cancer patients vitamin therapy with vitamin B-17, and why most doctors, if asked about Laetrile, will say it has been proven ineffective. However, Griffin doesn't blame the doctors for conventional modern medicine's focus on drugs, noting, "They're kind of victims of this whole system as much as the rest of us, and they and their families die of cancer just like everyone else. So it's clear that they're not holding back a control for cancer that they know works. If they knew about it, they would use it, just like Dr. Richardson. It's just that they're pretty well sheltered from that information, and they rely very strongly on the prestigious sources at the top."

Since Griffin's book hit shelves in 1974, awareness of natural health has increased, but little has changed in terms of the availability of Laetrile in the United States. It remains illegal for doctors to prescribe or sell Laetrile as a control for cancer. According to Griffin, however, some clinics continue to quietly use the substance, often only after the patient has obtained it. Many other patients travel to Mexico for treatment.

Griffin worries that vitamin B-17 is not the only natural treatment for serious disease being suppressed because of political and financial reasons. "I'm convinced, and this is just my opinion now; I can't back this up with facts, but on the basis of what I've seen, I think this whole AIDS field is just a rubber stamp of the cancer field," Griffin states. He adds, "I am sure that you'll find this thing all over the medical field because they follow the buck. They have to have something that's patented to do that, and patented medicines are usually toxic."

Today, Griffin says writing World Without Cancer dramatically changed his views and may have saved his life. "It is like night into day," he says. "I am firmly convinced that had I not done this research and learned what I did, I probably would have been dead today because I was living the lifestyle of the typical American – fast foods, no exercise (and) no awareness of the fact that I had any responsibility for my health."

The politics of cancer therapy

On the first page of his book, Griffin openly acknowledges that what he writes is not approved by the Food and Drug Administration, American Medical Association or the American Cancer Society and says that they in fact would call it "fraud and quackery." That is because, as Griffin has often said, the politics of cancer therapy are far more complicated than the science of cancer therapy.

This core problem, according to Griffin, cannot be solved until we get the politics out of a lot of other areas as well. In the meantime, it is up to each individual consumer to take responsibility for his or her own health and wellbeing. "I think it's important for people to understand that government, in most cases, is not the solution; it's the problem," Griffin warns. "As long as people think that the government is supposed to take care of them and protect them and that they can trust their politicians – as long as they think that, they're in deep trouble. And, in fact, we are all in deep trouble because of that kind of thinking."

A second, updated edition of World Without Cancer was released in 1997 and can be purchased at Griffin's website, http://www.realityzone.com. You can also visit the Cancer Cure Foundation, an organization Griffin is a part of that promotes new information on the prevention and control of cancer, at http://www.cancure.org.

Get breaking news alerts on GMOs, fluoride, superfoods, natural cures and more...
Join over four million monthly readers. Email privacy 100% protected. Unsubscribe at any time.



Learn more: http://www.naturalnews.com/012923_cancer_treatments_world_without.html#ixzz2p24drZJW

Happy Healthy New Year 2014!

If you're preparing to ring in the new year with a New Year's resolution, here's a pledge that will help your entire family live a healthier lifestyle.

Be a Good Role Model, Eat Right and Get Active. Parents have more potential to influence their children's behaviour than anyone else!

Here are 5 tips to jump start 2014 in a nutritious, delicious and active way.

  1. Focus on overall health, not weight alone. Plan meals with your children, from choosing menus and grocery shopping to preparing ingredients, cooking and serving.
  2. Eat breakfast every day and enjoy family dinners together as often as possible.
  3. Serve balanced meals. Fill half your plate with fruits and vegetables, focus on lean proteins and choose whole grains.
  4. And finally, get physical. Take a family walk, go on a cycle ride, or hit the gym. Parents should get at least two and a half hours of exercise a week and children about 60 minutes a day.
Bottom line, according to the experts, take small steps when changing your lifestyle. They're much easier to stick with over time
 
 

Happy New Year!

 

(Certainly this is not health cause and cure topic)

 
1. Symptom : Cold and humid feet.
Cause :          Glass is being held at incorrect angle. (You are pouring the drink on your feet!)
Cure :            Manoeuvre the glass in hand until its mouth faces upward.

2. Symptom : The wall facing you is full of lights.
Cause :           You're lying on the floor.
Cure :             Re-position your body to a 90-degree angle to the floor.

3. Symptom : Things are looking blurred.
Cause :          You're looking through an empty glass.
Cure :            Quickly refill your glass!

4. Symptom : The floor is moving.
Cause :          You're being dragged away.
Cure :            Ask where they're taking you!

5. Symptom : You hear echoes every time someone speaks.
Cause :          You have your glass on your ear and trying to drink from it.
Cure :            Stop it instantly for your own sake!

6. Symptom : Your family members are looking funny.
Cause :          You're in the wrong house.
Cure :            Ask if they can point you to your house.

7. Symptom : The room is shaking a lot, everyone is dressed in white and the music is very repetitive.
Cause :          You're in an ambulance.
Cure :            Don't move. Let the professionals do their job.



 

Saturday, December 28, 2013

Full-Body CT Scans - What You Need to Know?

Full-Body CT Scans - What You Need to Know

 

Using a technology that "takes a look" at people's insides and promises early warnings of cancer, cardiac disease, and other abnormalities, clinics and medical imaging facilities nationwide are touting a new service for health-conscious people: "Whole-body CT screening." This typically involves scanning the body from the chin to below the hips with a form of X-ray imaging that produces cross-sectional images. CT is recognized as an invaluable medical tool for the diagnosis of disease, trauma, or abnormality in patients with signs or symptoms of disease. It's also used for planning, guiding, and monitoring therapy. What's new is that CT is being marketed as a preventive or proactive health care measure to healthy individuals who have no symptoms of disease.

 

Compared to most other diagnostic X-ray procedures, CT scans result in relatively high radiation exposure. The risks associated with such exposure are greatly outweighed by the benefits of diagnostic and therapeutic CT. However, for whole-body CT screening of asymptomatic people, the benefits are questionable. There are  no proven benefits for healthy people. 

 

Points to consider if you are thinking of having a whole-body screening: 

 

·         Whole-body CT screening has not been demonstrated to meet generally accepted criteria for an effective screening procedure.

·         Medical professional societies have not endorsed whole-body CT scanning for individuals without symptoms.

·         CT screening of high-risk individuals for specific diseases such as lung cancer or colon cancer is currently being studied.

·         The radiation from a CT scan may be associated with a very small increase in the possibility of developing cancer later in a person's life.

 

Many people don't realize that getting a whole body CT screening exam won't necessarily give them the "peace of mind" they are hoping for, or the information that would allow them to prevent a health problem. An abnormal finding, for example, may not be a serious one, and a normal finding may be inaccurate. CT scans, like other medical procedures, will miss some conditions, and "false" leads can prompt further, unnecessary testing.

 

Before having a CT screening procedure, carefully investigate and consider the potential risks and benefits and discuss them with your physician.

Meditation For Beginners: 7 Easy Tips

 

1. You're doing it "right". You can't do meditation "wrong."

Beginning meditators worry that that they're doing it "wrong." However, when you take your posture (sit to meditate), you're meditating:

Don't be disappointed if you don't instantly feel a deep sensation of peace and well-being whenever you sit for meditation. Over time, you'll become aware that just sitting is all there is to meditating. You don't need to force yourself to change; meditation does that automatically.

2. Choose a meditation that works for you.

There are many different kinds of meditative practices. Breath-counting meditation is simplest for beginners, because you can do it anywhere.

Here's how. Once you're sitting, or lying down with a straight spine, focus on your breathing, but don't try to change your breathing. As you inhale, say silently to yourself: "… and". Then as you exhale, count: "… one."

Continue breathing and counting, as you inhale and exhale. "And… one; and… two; and… three; and… four." When you reach "four", start at "one" again with the next exhalation.

The numbers are arbitrary. You can count up to ten if you like. However, you'll be amazed at how much your mind will wander. It will wander when you count from one to four too, but you're less likely to suffer frustration. Let your mind wander. That's what it does. When you realize that you've lost the count, just restart your count.

3. Schedule meditation time every day.

As a new meditator, you'll feel the health benefits immediately. You will find yourself more relaxed, and much more productive. You will sleep better, and wake up bright and alert, ready to face the new day. You'll find that your relationships benefit from meditation too: you'll be much happier, and irritability from stress will be in the past.

However, to achieve these benefits, you need to meditate daily. That's not easy, so schedule your meditation as you schedule everything else. Choose a time you'll be alone, and without distractions.

4. No time to meditate? Meditate for five minutes.

Some meditators meditate for an hour, twice a day. Others meditate for 10 to 20 minutes, once a day. The time you spend in meditation is beneficial, no matter how short it is. So, if you've only got five minutes, that's fine.

5. Keep your spine straight when you meditate.

Posture is important in meditation. Whether you choose to sit or lie down for meditation, straightening your spine is good for your health. Over time, your mind and body will relax into a meditative state as soon as you take your posture. It becomes a habit.

6. Meditation may make you more aware of your challenges.

One of my friends told me he "feels so angry" when he meditates. This is because he's now aware of his underlying feelings, which were always there.

Place your attention on the feeling itself, not the story behind the feeling. If you're doing a breath counting meditation, and you're overwhelmed with emotions, start focusing on the feeling of the emotion in your body, without getting caught up in any stories attached to the emotion. Accept what you're feeling, and become curious about the sensation of the emotion in your body.

7. Bored? Try a different meditation.

Try:

·         An image meditation. Choose a peaceful photo of a nature spot like a beach or a mountain meadow. Imagine yourself there.

·         A chanting meditation. Formal meditative chanting is called kirtan. However, you can choose to sing along (out loud) to any kind of music that appeals to you. Just be in the moment, and focus on your singing.

·         A walking meditation. In this style of meditation, you walk very slowly, and are aware of every step you take.

So there you have it: seven tips for meditation for beginners. Meditation will not only change your life for the better, it will change the people with whom you come into contact, too. Enjoy your meditation. You'll soon look on your meditation practice as the best time of each day.

Tuesday, December 24, 2013

Safety Tip on Wedding Videography (Tamil)


Superb ways to impress your mum-in-law


You can do a lot to stop your mom-in-law from turning into monster-in-law. Here are some simple steps that can help you develop a great rapport with her. 

Do your homework: Ask your husband for the issues that she may be touchy about. You may not know about family feuds and other such issues, so don't give your opinion before you know all the details. Also, get to know what she likes. If she loves saas-bahu serials then try and talk to her about it. It may be the ice-breaker that may lead to a great relationship with her. 

Bring gifts: Won't you love it if a guests comes to your house with a gift in his/her hand. Similarly, you mother-in-law will appreciate your love for her a great deal more if you take some gifts for her every now and then. 

Dress well: If you are out to impress, don't go dressed in clothes that are not ironed and hair that's not brushed properly. And skimpy clothes are a strict no-no. Similarly, it would do you good to not reveal the tattoo on your spine during your first meeting. 

Don't compete with her: Accept the fact that a mother is bound to be possessive about her son. So, don't try and tell her how to cook for him. Even if your husband prefers your cooking to hers, don't point it out to her. Give her compliments about her culinary skills and even take recipes from her. A little flattery doesn't hurt, does it? 

Be polite: If you can't be overtly nice, then at least be polite. Don't overrule what she has to say. Also, don't get into an argument or debate with her during your first meeting. 

Call her often: To make sure that you communicate well with your mom-in-law call her at frequent intervals. Don't wait for her to call you. She will appreciate the fact that you keep in touch over the phone even when you can't be around. 

Seek advice: Regardless of whether or not you plan to take it, take their advice. Your spouse's parents will be glad to feel that they still have some influence on their child's life. 

Present a united front: Even if you have certain issues with your mom-in-law, don't wash the dirty linen in public. When you are attending a family event make sure that you don't pass snide remarks or discuss you differences in public. 

Treat your spouse well in front of them: Parents are obviously very possessive about their kids, and the best way to earn their respect is to treat their child well. 

Relax: The most important thing is to not get too nervous, your mother-in-law is bound to be as nervous about meeting you. Secondly, learn to forgive and forget. This simple rule will make your life a lot easier.


இதுதான் மாற்றி யோசிப்பது.- வெ.இறையன்பு

ஒருவர், வழக்கமான கோணத்தில் இல்லாமல் மாற்றிச் சிந்திப்பவராக இருந்தால்தான் புதியவற்றைக் கண்டுபிடிக்க முடியும். கொலம்பஸ் இந்தியாவைக் கண்டுபிடிக்கவேண்டும் என்பதில் தீராத ஆர்வம் கொண்டவராக இருந்தார். அந்தப் பயணத்துக்காக 18 ஆண்டுகள் மெனக்கிட்டார். ஆனால், கடைசியில் புதிய உலகம் என்று கண்டுபிடிக்கப்பட்ட அமெரிக்காவை அடைந்தார். அவர், தனது பயணத்தைப் பற்றிய விஷயத்தை முன்வைத்தபோது, 'முட்டாள்தனமான கனவு காண்பவர்' என்றே பலராலும் கருதப்பட்டார்.  ஆனால், பயணத்தை முடித்துத் திரும்பி வந்தபோது, பெரிய சாதனையாளர் என மதிக்கப்பட்டார். கொலம்பஸின் சாதனை சிலருக்குப் பொறாமையை ஏற்படுத்தியது.

ஸ்பெயின் நாட்டு கனவான்கள் அவருக்கு விருந்து  ஒன்றை ஏற்பாடு செய்தார்கள். அவர்களில் சிலர் ஆணவம் பிடித்தவர்கள். அவர்களில் ஒருவர் கொலம்பஸிடம், 'யார் வேண்டுமானாலும் கடல் வழியாகப் பயணம் செய்து மற்றொரு நிலப்பரப்பை அடையலாமே! இது ஒரு சாதனையா?' என்று கேட்டார். கொலம்பஸ் உடனே அருகிலிருந்த வேகவைத்த முட்டை ஒன்றை எடுத்துக் காட்டி, ''உங்களில் யாராவது இந்த முட்டையை நிற்க வைக்க முடியுமா?' என்று கேட்டார். ஒவ்வொருவராக முயற்சித்தனர். எவராலும் முடியவில்லை. கடைசியில் கொலம்பஸ் அந்த முட்டையை வாங்கி, அதன் முனைப் பகுதியை லேசாக மேசையில் ஒரு தட்டுத் தட்டி, அதன் ஓட்டை நுனியில் சற்று உடைத்து, நிற்க வைத்துக் காட்டினார்.  அவர்கள் அனைவரும் அமைதியாக இருந்தார்கள். 'முதலில் ஒன்றைச் செய்துகாட்டுவது கடினம். அதற்குப் பிறகு யார் வேண்டுமானாலும் அதை எளிதாகக் காப்பியடிக்க முடியும்' என்றார் கொலம்பஸ்.

நுட்பமாகச் சிந்திப்பது வேறு; வித்தியாசமாகச் சிந்திப்பது வேறு. நுட்பமான கணக்குகள் உண்டு. ஆனால், அவற்றில் மாற்றிச் சிந்திப்பதற்கு வழியில்லை. முறையாகச் சிந்திப்பதே சரியான தீர்வு தரும்.  

உதாரணமாக... உங்களிடமும், என்னிடமும் சம அளவு பணம் இருக்கிறது. நான் உங்களுக்கு எவ்வளவு கொடுத் தால், என்னை விட உங்களிடம் பத்து ரூபாய் அதிகம் இருக்கும்?

பெரும்பாலானோர் சட்டென்று 10 ரூபாய் என்பார்கள்.

என்னிடமும் உங்களிடமும் தலா 50 ரூபாய் இருக்கிறது என்று வைத்துக்கொண்டால், நான் உங்களுக்கு 10 ரூபாய் கொடுத்தால், என்னிடம் 40 ரூபாய் இருக்கும். உங்களிடம் அறுபது ரூபாய் இருக்கும். ஆகவே, வித்தியாசம் இருபது ரூபாய் ஆகும். எனவே, '10 ரூபாய்' என்பது தவறான

பதில். நான், ஐந்து ரூபாய் கொடுத்தால், என்னிடம் மீதி நாற்பத்தைந்து இருக்கும்; உங்களிடம் ஐம்பத்தைந்து இருக்கும். எனவே, ஐந்து ரூபாய்தான் சரியான பதில்.

இன்னொரு கேள்வி.  

என்னிடம் பூனையும், நாயுமாக பத்து வளர்ப்பு மிருகங்கள் இருக் கின்றன. 56 பிஸ்கட்டுகளை நான் அவற்றுக்கு பகிர்ந்தளிக்க வேண் டும். நாய்க்கு 6, பூனைக்கு 5 எனப் பகிர்ந்து கொடுத்தால், எத்தனை நாய்கள், எத்தனை பூனைகள் என்னிடம் இருக்கின்றன?

இந்தக் கேள்விக்கு அல்ஜீப்ராவை உபயோகப்படுத்தி 6 நாய்களும், 4 பூனைகளும் இருக்கின்றன என்பதைக் கண்டுபிடித்துவிடலாம். ஆனால், பொது அறிவைப் பயன்படுத்தினால் இன்னும் சுலபமாக இதற்கு விடை காண முடியும்.

நாய், பூனை எல்லாமாக மொத்தம் 10 மிருகங்கள். ஒவ்வொன்றுக்கும் 5 பிஸ்கட்டுகள் கொடுத்தால், 50 தீர்ந்துவிடும். இப்போது மீதம் 6 பிஸ்கட்டுகள் இருக்கும். எனவே, நாய்களின் எண்ணிக்கை 6 என எளிதில் கண்டுபிடித்துவிடலாம்.

இவையெல்லாம் கணிதப் புதிர்கள். என்னதான் மாற்றி யோசித்தாலும், எளிதில் விடை காணலாமே தவிர, ஒரே ஒரு சரியான விடைதான் இவற்றுக்கு உண்டு.

இன்னொரு புதிர் பார்ப்போம். குள்ளமான மனிதர் ஒருவர் மழைக்காலத்தில் மாத்திரம், தான் வசிக்கும் 10-வது மாடிக்குத் தனியாகச் செல்லும்போது, லிஃப்டில் கடைசி வரை செல்கிறார். மற்ற நேரங்களில் 2-வது மாடி வரை மட்டுமே லிஃப்டில் சென்று, பிறகு படியேறிச் செல்கிறார். ஏன்?

வித்தியாசமாக யோசித்தால், இதற்குப் பல விடைகளைக் காண முடியும். குள்ள மனிதர் மழைக்காலத்தில் குடை எடுத்துவருவார் அல்லவா? அந்தக் குடையைக் கொண்டு 10-வது மாடிக்கான பட்டனைத் தட்டுவார். மற்ற நேரங்களில், தன் கைகளுக்கு எட்டும் 2-வது மாடிக்கான பட்டனையே அவரால் தட்ட முடியும். எனவே, 2-வது மாடி வரை லிஃப்டில் சென்று, பிறகு படியேறுவார். இது ஒரு விடை.  

ஒரு சிறுவன் ஆறு ஆப்பிள்கள் வாங்கிவந்தான். வீட்டுக்கு வந்தபோது அவனிடம் இரண்டு பழங்கள்தான் இருந்தன. எனில், எவ்வளவு பழங்களை வழியில் தொலைத்தான்?

இதைக் கணிதப் புதிராகக் கருதினால், 4 என பதிலளிக்கலாம். ஆனால், மாற்றி யோசித்தால், வேறு பல விடைகள் கிடைக்கும்.

அவன் எதையும் தொலைக்கவில்லை. 4 பழங்கள் திருடுபோய்விட்டன.  

தொலைத்தவை மூன்று. ஒன்றை அவன் வழியில் தின்றுவிட்டான்.

எந்தப் பழமும் தொலையவில்லை; திருடுபோகவில்லை; எதையும் அவன் தின்னவும் இல்லை. நான்கு பழங்களையுமே பழரசமாக்கிக்கொண்டு வந்தான்.

நம் வாழ்க்கையில் வரும் பிரச்னைகளும் இப்படித்தான். அவற்றுக்குப் பல விடைகள், பல தீர்வுகள் இருக்கின்றன. எனவே, கணிதத்தைப் போல அவற்றைக் குறிப்பிட்ட வழிமுறையில் தீர்க்க முடியாது. சூழலுக்குத் தகுந்த மாதிரி தீர்வைத் தேடிக் கண்டுபிடிப்பது அவசியம் என்பதை நம்முடைய இலக்கியங்களும், இதிகாசங்களும் வலியுறுத்துகின்றன.

கிடைக்கும் தடயங்களை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு புலன் விசாரிப்பது ஒரு வகை.  இல்லாததையும் வைத்துக்கொண்டு துப்பு துலக்குவது இன்னொரு வகை. இதுதான் மாற்றி யோசிப்பது. ஒரு கொலையில் எது விடுபட்டது என்பதை ஆராய்வார் ஷெர்லாக் ஹோம்ஸ்.

உதாரணமாக, வீட்டுக்குள் ஒரு கொலை நடந்துள்ளது. கொலை நடந்த நேரத்தில், தோட்டத்தில் இருந்த நாய் குரைக்க வில்லை என்பது விசாரணையில் தெரிய வருகிறது. நாய் குரைக்காததுதான் விடுபட்ட சங்கிலி. எனவே, நாய்க்குப் பழக்கமான ஒருவர்தான் குற்றவாளியாக இருக்கவேண்டும் என யோசித்து, அந்த வீட்டுக்கு அடிக்கடி வந்து போகும் நபர்களை ஆராய்ந்து குற்றவாளி யைக் கண்டுபிடிப்பார் ஷெர்லாக் ஹோம்ஸ். இதுதான் மாற்றி யோசிக்கும் யுத்தி.

வித்தியாசமாகச் சிந்திப்பதில் மன்னன் என பெர்னார்ட்ஷாவைச் சொல்லலாம்!

பெர்னார்ட்ஷாவை ஒரு பிரபல போட்டோ கிராபர் படம் பிடித்தார். அதற்காகத் தமக்கு 200 பவுன் கொடுக்க வேண்டும் என்று அவர் கேட்டார்.

உடனே, பெர்னார்ட்ஷா அவருக்கு 20 செக்குகளில் கையெழுத்துப் போட்டுக் கொடுத்தார். ஒவ்வொரு செக்கும் 10 பவுனுக்கு இருந்தது. அதற்கான காரணம் புரியாமல் போட்டோ கிராபர் குழப்பத்துடன், ''எதற்காக இப்படிச் செய்தீர்கள்?'' என்று கேட்க, பெர்னார்ட்ஷா சொன்னார்...

''இதனால் உமக்கும் லாபம்; எனக்கும் லாபம்! எப்படி என்கிறீர்களா? என் கையெழுத்துக்கு நல்ல டிமாண்ட் இருக்கிறது. என் ஒவ்வொரு கையெழுத்துக்கும் 25 பவுன் விலை கிடைக் கிறது என்று சொல்கிறார்கள்.

ஆகவே, ஒவ்வொரு செக்கும் உங்களுக்கு 25 பவுனுக்கு விற்றுப்போய்விடும். உங்களுக்கு மொத்தம் 500 பவுன் கிடைக்கும். ஆனால், செக்கை வாங்கிக் கொள்கிறவர்கள், அதைப் பணமாக மாற்றாமல் அப்படியே வைத்துக்கொண்டு விடுவார்கள். ஆக, எனக்கும் லாபம்தான்!''

இப்படி, 'வின்வின்' சூழலைத் தனது சாதுர்யத்தால் ஏற்படுத்துகிறார் பெர்னார்ட்ஷா.  

புத்தரிடம் ஓர் இளம்பெண் வந்தாள். இறந்துபோன தன் குழந்தையை உயிர்ப்பித்துத் தருமாறு கதறினாள். புத்தர் அதிசயங்கள் நிகழ்த்துவதில் ஆர்வம் கொண்டவர் அல்லர். செத்தவர் களைப் பிழைக்கவைக்க முடியாது என்பதை எவ்வளவு எடுத்துச் சொன்னாலும் அவளுக்குப் புரியாது என்பதால், அவர் ஓர் உத்தி செய்தார்.

அந்தப் பெண்ணிடம், ''உன் குழந்தையைப் பிழைக்க வைக்கவேண்டும் என்றால், இதுவரை சாவு விழாத வீட்டிலிருந்து ஒரு பிடி எள் வாங்கிக் கொண்டு வா!'' என்றார்.  

''அவ்வளவுதானே! இதோ வாங்கிக்கொண்டு வருகிறேன்'' என்று அவள் மகிழ்ச்சியாகக் கிளம்பினாள்.  

முதலில் தென்பட்ட ஒரு வீட்டுக்குச் சென்று, ''கொஞ்சம் எள்ளு இருந்தால் கொடுங்கள்'' என்று கேட்டாள். ''இதோ எடுத்து வருகிறேன்'' என்று அந்த வீட்டு அம்மாள் உள்ளே சென்று, ஒரு பிடி எள் கொண்டு வந்தாள்.

எள்ளை வாங்கப் போன நேரத்தில் தான் அந்தப் பெண்ணுக்கு புத்தர் சொன்ன நிபந்தனை ஞாபகம் வந்தது.

''உங்களை ஒன்று கேட்க மறந்துவிட்டேனே! உங்கள் வீட்டில் இதுவரையில் யாரும் இறந்தது கிடையாதே?'' என்று கேட்டாள் அவள்.

அவ்வளவுதான்... ''ஐயோ! அதை ஏன் கேக்கறேம்மா? போன மாதம்தான் என் தம்பி இறந்துபோனான்'' என்று சொல்லி, அந்த அம்மாள் தம்பியை நினைத்து அழத் தொடங்கிவிட்டாள்.  

இப்படியே அந்தப் பெண் எந்த வீட்டுக்கு எள் கேட்கச் சென்றாலும், அங்கே ஏதேனும் ஒரு மரணம் நிகழ்ந்திருந்தது. கடைசியில் அந்தப் பெண் தோல்வியுடன் திரும்பி வந்து புத்தரிடம், ''மரணமில்லாத ஒரு வீடும் இல்லை ஐயனே!'' என்றாள். உடனே புத்தர், ''அதுதான் வாழ்க்கையின் யதார்த்தம். உலகில் எதுவுமே நிலையில்லை. அனைத்தும் அழிபவையே! எனவே, உன் குழந்தையின் மரணத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படாதே! '' என்றார்.  

மாற்றி யோசித்ததன் மூலம், எவ்வளவு எளிதாக அந்தப் பெண்ணின் மனத்தில் ஒரு தெளிவை புத்தர் ஏற்படுத்தி விட்டார், பாருங்கள்!

Monday, December 23, 2013

மக்கள் பழங்களை விரும்புகிறார்கள் - ஓர் உருக்கமான கதை!

மக்கள் பழங்களை விரும்புகிறார்கள்; ஆனால் மரங்களை நேசிப்பதில்லை!"

கர்ட் ஹேங்ஸ் என்ற தன்முனைப்பு சிந்தனையாளரின் இந்த அறிவுமொழி, ஒரு பாதை போடுவதற்காக அல்ல! மாறாக நம் சிந்தனையைத் தூண்டுவதற்காக; நம்முடைய மனப்போக்கை மாற்றுவதற்காக! இரண்டும் நிகழ்ந்தால் நாம் செல்லும் பாதை நிச்சயமாக ஒரு மாறுபட்ட, மனம் நெகிழ்ச்சியான பாதையாக அமையும்!

மக்கள் பழங்களை மட்டுமே நேசிக்கிறார்கள், ஆனால் ஏனோ தெரியவில்லை, மரங்களை நேசிப்பதில்லை! இந்தக் கருத்தை விளக்குவதற்காக ஓர் உருவகக் கதை…… உருக்கமான கதை!

மிகவும் இருண்ட ஒரு பகுதி. அங்கே சில மனிதப் பிறவிகள் பரம்பரை பரம்பரையாக வாழ்ந்து வருகின்றனர். கிடைப்பதை உண்டு, இருந்த இடத்திலே காலம் கழிப்பவர்கள். வேறு எங்கு செல்லவும் பயம். அப்படியே சென்றாலும் கும்பலாகக் கை கோர்த்தபடி செல்வார்கள். கூச்சல் போட்டு பேசிக்கொள்வார்கள். அவர்கள் கண்களிருந்தும் குருடர்கள்.

ஒருநாள் ஒரு விசித்திரமான, புத்திசாலித்தனமான, பேசத் தெரிந்த, மனிதரைப் போல் காட்சியளித்த ஒரு பிராணி அங்கு வந்தது. அதற்குப் பதினாறு கைகள். தெறித்து விழுவது போன்ற கண்கள்; கரகரப்பான குரல்.

அந்தப் பிராணி அவர்களிடம் பேசியது. நிறைய அறிவுரைகள் கூறியது; புதிய வழிமுறைகளைக் கூறி வழிகாட்டியது! சில மாதங்களிலேயே, அவர்கள் தனித்தனியாக நடமாடக் கற்றுக் கொண்டார்கள். தங்களுடைய உணவை வேட்டையாடத் தெரிந்து கொண்டார்கள். உணவை வேறு விதமாக சமைக்கக் கற்றுக் கொண்டார்கள்.

ஒரே இடத்தில் இருந்தவர்கள் நகர்ந்து வீடுகட்ட ஆரம்பித்தார்கள்.

படிப்படியாகப் பலமாற்றங்கள்! எல்லோரும் அந்த விசித்திரமான பிராணியை புகழ்ந்து தள்ளினார்கள்.

"வாழ்வளிக்க வந்த தெய்வம்" என்றெல்லாம் வாழ்த்தினர்.

ஒரு நாள் அந்த விசித்திரப் பிராணி, அனைவரையும் திரட்டி ஒரு செய்தியை அறிவித்தது.

"இனிய நண்பர்களே, என் பின்னால் வாருங்கள். நான் உங்களுக்காக செய்து வைத்திருக்கிற ஓர்
அற்புதமான பொருளைக் காட்டப் போகிறேன்!"

மக்கள் கூட்டம் இருட்டில் அந்தப் பிராணியைப் பின் தொடர்ந்தது.

திடீரென்று அக்கூட்டம் தடுமாறியது; காரணம் அவர்கள் இதுவரை பார்க்காத "விளக்கு" அங்கே இருந்தது. விளக்கு வெளிச்சத்தில் கண்கூசித் தடுமாறிய மக்கள் சிறிது நேரம் கழிந்தபின் ஒருவரையொருவர் பார்க்க ஆரம்பித்தனர். உருவங்கள் பளிச்செனத் தெரிந்தன.

"ஆஹா, என்ன அழகு! என்ன கம்பீரம்!" என்று ஒருவரை ஒருவர் கட்டித் தழுவினர்; பாராட்டினர்!

விளக்கை தயாரித்து வழங்கிய அந்தப் பிராணி பெருமிதத்துடன், மகிழ்ச்சியாக அந்தக் காட்சிகளைக் கண்டு இரசித்துக் கொண்டிருந்தது.

கூட்டத்திலிருந்த ஒரு மனிதன் உரத்தக் குரலில் கூவினான், "நமக்கெல்லாம் ஒளியைக் கொடுத்த அந்த தெய்வம் எங்கே? உங்களைக் காணவேண்டும்! வாங்க!"

"இதோ வருகிறேன்! நான்தான் உங்களோடு இத்தனை மாதங்கள் இருந்து வழிகாட்டினேன்! இந்த விளக்கு நான் கண்டுபிடித்தது! எப்படி இருக்கிறது? உங்களுக்கு மகிழ்ச்சியா?"

அவர்களை நோக்கி நடந்து வந்துகொண்டிருந்த அந்தப் பிராணியை அத்தனைபேரும் வியப்போடு பார்த்தார்கள்.

அவர்களுடைய முகத்திலிருந்து வியப்பு மறைந்து அருவருப்பு தோன்றியது.

"சே! என்ன கோரம்! பார்க்கவே சகிக்கவில்லை!"

"பதினாறு கைகளா? அசிங்கம்!"

"இவ்வளவு கேவலமான ஒரு பிராணியையா நாமெல்லாம் தெய்வம், வழிகாட்டி என்றெல்லாம் புகழ்ந்தோம்!"

"அடித்து துரத்துங்கப்பா! அதுபக்கத்திலிருந்தா நமக்குத்தான் அவமானம்!"

கற்கள் பறந்தன; கட்டைகள் பிராணியைத் தாக்கின! குருதி வடிய அந்த விசித்திரப் பிராணி வேகமாக வேறு ஒரு இருட்டுப் பகுதிக்கு ஓடியது!

"போகட்டும் விடுங்கப்பா! இதற்கு மேலே இங்கே வராது!"

கூட்டம் ஆனந்தக் கூத்தாடியது!

விசித்திரமான பிராணி, தனியாக உட்கார்ந்து கண்ணீர் சிந்த ஆரம்பித்தது.

"சே! என்ன நன்றிகெட்ட உலகம்! இவர்களுக்கு என்னவெல்லாம் கற்றுக்கொடுத்தேன்! என்னவெல்லாம் செய்தேன்! எத்தனை மாற்றங்களை உருவாக்கிக் கொடுத்தேன்! விளக்கைக் கொடுத்தேன்! ஆனால் அதற்கெல்லாம் பரிசு, இத்தனை அடி உதைகளா?" வேதனையில் வெம்பியது அந்தப் பிராணி!

அங்கே ஆனந்தத் தாண்டவம் தலைவிரித்தாடியது! ஆனால் விளக்கின் வெளிச்சம் மெதுவாகக் குறையத் தொடங்கியது. ஒருவரை யொருவர் பார்த்து விழித்தனர். மேலும் மேலும் வெளிச்சம் குறைந்து கொண்டே வந்தது. பயத்தால் கதறினார்கள்!" என்ன செய்வது?" என்று தெரியவில்லை.

விளக்கு அணைந்தது; முற்றிலும் இருள் கவிழ்ந்தது. அணையும் முன் ஒருவரை ஒருவர் கடைசியாகப் பார்த்துக் கொண்டனர். அதுதான் அவர்களுடைய கடைசிப் பார்வை!

இந்த உருவகக்கதை, எத்தனையோ குடும்பங்களில் வழக்கமாக நடக்கும் நிகழ்ச்சி.

பெற்றவர்கள் மிகவும் கடுமையாக உழைத்து, பட்டினியிருந்து, போராடி பிள்ளைகளை நல்ல நிலைக்குக் கொண்டு வந்திருப்பார்கள். வளர்ந்து, கை நிறைய சம்பாதித்துக்கொண்டு, திருமணமானபின், பெற்றவர்கள் பிள்ளைகளின் கண்களுக்கு மிகவும் வேண்டாத அருவருப்பான, உருவங்கள். அவர்கள் அளிக்கின்ற தொல்லையில் மனம் அடிபட்ட நிலையில், பெற்றோர்கள் எங்கோ ஒரு மூலையில்!

வளர்த்துவிட்ட மரங்களுக்கு மரியாதை இல்லை; ஆனால் பழங்கள் ஜொலிக்கின்றன!

நாம் நம்முடைய பெற்றோர்களை, தாத்தா, பாட்டியினரை இன்னும் மதிக்கின்றோமா?

ஆயிரம் இடர்ப்பாடுகளுக்கிடையில் நம்மை வளர்த்து உருவாக்கிய அவர்களை நன்றியுடன் எண்ணிப் பார்க்கிறோமா?

"பழங்கள் சிறப்பாக இருக்க வேண்டுமென்றால், காய்களின் மீது தண்ணீர் ஊற்றாதீர்கள். வேர்களின் மீது நீரூற்றுங்கள்" என்று கூறுவார்கள்.

பழங்களுக்காகக் காட்டுகின்ற அக்கறையில், ஒரு பகுதியை வேர்களுக்குக் காட்டினால் என்ன?

ஏனோ தெரியவில்லை, இது உலகத்தின் சாபக்கேடாக அமைந்துவிட்டது. நல்லது செய்யும் மாமனிதர்களை இவ்வுலகம் வாழ வைப்பதில்லை;

ஆபிரகாம் லிங்கன், அண்ணல் காந்தியடிகள், ஜான்.எப்.கென்னடி ஆகியோருக்கு இந்த அவனி அளித்த அற்புதமான பரிசு துப்பாக்கிக் குண்டுகள்.

* ஒரு கட்சியை உருவாக்க ஆரம்பகாலத்தில், வியர்வையும், குருதியும் சிந்திய தொண்டர்கள் இன்று ஒரு வேளை சோற்றுக்கும் வழியில்லாமல் திண்டாடுவதை நீங்கள் பார்த்ததில்லையா?

* ஒரு தொழிற்சாலை தொடங்கிய காலத்தில் 24 மணிநேரமும், அதே சிந்தனையோடு உழைத்த ஆரம்ப காலத் தொழிலாளர்களுள், எத்தனை பேர் இன்று விதியை நொந்தபடி, "என்றைக்கு வேலையை விட்டு வெளியேறுவோமோ?" என்ற அச்சத்தில் உழைக்கிறார்கள் என்று நாம் அறிய மாட்டோமா?

* ஆரம்பப் பள்ளியிலிருந்து பல்வேறு நிலைகளில் படிப்பு சொல்லிக் கொடுத்த ஆசிரியர்களை எத்தனை இளைஞர்கள் அலட்சியப் பார்வை பார்த்தபடி நடக்கிறார்கள்" என்று நமக்குத் தெரியாதா?

வேர்களையும், மரங்களையும் அலட்சியப்படுத்தும் இந்த அவலநிலையை, அன்றாடம் காணும்போதெல்லாம் நெஞ்சம் எவ்வளவு வேதனையை அனுபவிக்கிறது!

" நம் பெற்றோர்களை நாம் அலட்சியப்படுத்தினால் – வரலாறு திரும்பும் – நமக்கும் அதே நிலைமைதான்" என்று ஏன் நிறைய பேருக்குத் தெரிவதில்லை.

இந்த மனப்பான்மையில் எத்தனைக் கலாச்சார சீரழிவுகள்.

ஆங்கிலத்தின் ஆதிக்கம் வந்தபிறகு, அன்னைத் தமிழை எவ்வளவு கொச்சைப் படுத்துகிறோம்?

புதிய நாகரிகங்கள் வலம் வர ஆரம்பித்தவுடன் நம்முடைய கலாச்சாரமும் பண்பாடுகளும் எவ்வளவு வேகமாக மறைய ஆரம்பித்துவிட்டன!

இன்றைய வேகமான, மாறிவரும் உலகத்தில் "மாற்றங்கள்" நிச்சயமாகத் தேவைதான்!

ஆனால் அதற்காக பழமையை ஒதுக்கவேண்டும், அவமதிக்க வேண்டுமென்ற அவசியமில்லையே!

முதுமைக்கும் அழகிருக்கிறது!

ழமையிலும் நிறைய சிறப்புகளிருக்கின்றன!

முன்னோர்கள் கூறிய செய்திகளில் ஏராளமான நற்செய்திகள் மண்டிக் கிடக்கின்றன!

உருவாக்கியவர்களுடைய தியாகங்கள் சொல்லிலடங்காதவை!

நாம் நிற்கின்ற கோபுர உச்சிக்குக் கீழே, எத்துணையோ பேரின் உழைப்புகளும், ஏக்கங்களும் பெருமூச்சுகளும், கனவுகளும் மறைந்திருக்கின்றன.

அவர்களை நன்றியோடு எண்ணிப் பார்ப்போமே? பழங்களைப் பறிக்குமுன், மரத்தை வணங்கிவிட்டு வேருக்குத் தண்ணீர் ஊற்றலாமே!